12 mei: Pasen in de rug, Pinksteren in zicht
- Nieuws
- 12 mei: Pasen in de rug, Pinksteren in zicht
De meditatie wordt verzorgd door Dr. Piet Verhagen, psychiater en theoloog uit Harderwijk. Thema: “Pasen in de rug, Pinksteren in zicht!” (Exodus 17: 1-8)
Groot Nieuws
Muzieklijst:
1) Komt laat ons samen Israëls Heer, psalm 95: 1 en 4
2) Heer uw licht en uw liefde schijnen, Opwekking 334
3) Neem mijn leven, laat het Heer, Joh. de Heer 271
4) Wees mijn vooruitzicht, Ev. Liedbundel lied 167
5) Heer, wijs mij Uw weg, Opw. 687
6) Prijs Uw God en Koning, geen bundel
7) Jezus ga ons voor, Joh. de Heer 650
8) Al de weg leidt mij Mijn Heiland, Joh. de Heer 5
9) Ja waarlijk, psalm 73: 1, 13 en 14
10)Heilige Geest van God, Opw. 343
11)Lichtstad met uw paarlen poorten, Glorieklokken 52
Meditatietekst
Het gedeelte uit Exodus 17:1 t/m 18 van vanmorgen wordt wel vaker gelezen tussen Pasen en Pinksteren. Ik vind dat erg mooi, daarom vertel ik u er vanmorgen gaar meer over.
Israël is onderweg en heeft de uittocht niet alleen maar achter de rug, maar vooral in de rug. Net zoals wij Pasen in de rug hebben!
De uittocht in de rug; dat was heel wat geweest! Uit Egypte, uit het slavenhuis. Dat was niet zonder slag of stoot gegaan. Een huiveringwekkende nacht waar bloed en dood aan te pas gekomen waren. Maar toen stond de poort wagenwijd open en waren ze gegaan.
En Pasen in de rug. Dat was heel wat geweest. Uit de dood, uit de banden van de dood bevrijd. Dat was niet zonder slag of stoot gegaan. Een huiveringwekkende nacht waar bloed en dood aan te pas gekomen waren. Maar toen stond de deur van het graf wagenwijd open en was de Here Jezus op gestaan, en wij met Hem. Pasen in de rug!
En waar is Israël nu naar onderweg? Waar komen ze, zo wil de traditie, na 50 dagen aan? Precies, u kent de route, dan zijn ze bij de berg Sinaï. Daar ontmoeten ze hun Bevrijder, hun God! Stel je voor. Daar wordt het verbond gesloten, en ontvangen ze de Wet. Het 50 dagen feest, het Pinksterfeest, het was een oogstfeest, maar het werd het feest van de Wet.
Zo hebben de uittocht in de rug, en de Sinaï in het vooruitzicht.
En wij? Waar zijn wij naar onderweg? Waar komen wij 50 dagen na Pasen uit? Precies, bij het Pinksterfeest. Daar ontvangen wij onze Bevrijder, onze God, God de heilige Geest in ons leven. En nu denkt u even, dat van Uittocht en Pasen, dat volg ik wel. Maar, dat van de Sinaï en de Wet, en ons Pinksterfeest, hoe zit dat dan, behalve dat het 50 dagen na Uittocht en Pasen is? Wel, denkt u even met mij mee. Wat doet de heilige Geest? Ja, die doet prachtige en de meest wonderlijk dingen in hert en leven van mensen, zeker! Daar kun jeje geweldig over verbazen en verwonderen. En, de Geest, de heilige Geest is toch degene die de geboden van God in je hart schrijft. Ik zal Mijn geboden in uw harten schrijven, had een profeet toch gezegd? Nu wie doet dat, wie doet dat anders dan de heilige Geest, Geest van God! Van stenen tafelen, worden ze door de Geest, zogezegd, overgeschreven op de tafel van je hart, in het dagboek van je leven!
Dus dat is wat ik bedoel. Israëls Sinaï is ons Pinksterfeest, in de vreugde van de Wet. Psalm 119 raakt er niet over uitgezongen. Door de heilige Geest. Omdat ons verlangen niets liever is dan de Here God, die ons gered heeft, te dienen met heel ons leven. Dus, Uittocht en Pasen stevig in de rug; wat heb je meer nodig? Sinaï en Pinksterfeest als vooruitzicht! Waar verlang je meer naar?
Ze zijn er bijna. Ze gaan van pleisterplaats naar pleisterplaats, het klinkt als een georganiseerde reis. En dat is het eigenlijk ook, toch?! De Sinaï is hun volgende stop, na de stop van vandaag. En nu gaat het ‘even’ mis. Nou ja, even, het gaat goed mis. Nogal pijnlijk hoor. Alsof die uittocht geen enkele rol meer speelt; dat is wel verbazingwekkend. Maar ja, zeg nou zelf. Als er vandaag in ons welvarende land in ene geen lucht, licht, water of stroom zou zijn, dan staat ook ons hele, kleine land op z’n achterste benen. En nu dagen wij al lang God niet meer uit, wij lopen te hoop tegen onze politici of CEO’s; het spat van radio en t.v. Wat dat betreft, ons vermogen om tegenslag te verdragen is af en toe net zo lang als de dag duurt; dat is niet lang. Nu ja, ook Mozes moet het flink ontgelden.
Lang verhaal, kort verhaal. De Here God bevrijdt hen in Zijn grondeloze barmhartigheid opnieuw! Opnieuw, hoe vaak zal dat nog gebeuren! Opnieuw, daar en daar, toen en toen ook weer. Eindeloos vaak! Toch? Uittocht toen, Pasen vandaag, bevrijding in de rug! Het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Maar, kennelijk wel kwetsbaar!
En het vooruitzicht? Sinaï toen, Pinksteren vandaag! Moet dat ons dan helpen in de beproeving, moet dat ons dan helpen tegen de verzoeking? Om steviger in onze schoenen te staan in het leven van alle dag, dat voor ons, laten we wel zijn, veelal weinig met door een woestijn gaan te maken heeft. Gaat dat ons helpen? Dat zou ik wel zeggen, ja. Want waar begint dat gebod, waar begint de Wet mee? Wat zijn de eerste woorden? ‘Ik ben de Heer, uw God, die u uit Egypte, uit de slavernij heeft bevrijd.’ Dat is het eerste dat Mozes, zogezegd, noteerde uit de mond van God. Wat denkt dat het eerste zal zijn dat de Geest wil schrijven in uw hart? Ik denk precies dit: Ik ben, …. die u heeft bevrijd. Waar schrijft de Geest dat ook alweer? Jazeker, in je hart, in je leven. Hij jaagt ons niet in de eerste plaats angst aan, zoals de wetenschappers van de evolutieleer ons willen doen geloven. Nee, Hij is allereerst en allermeest de bevrijder! Dat is wel het mooiste vooruitzicht, op weg naar Pinksteren, om dat geschreven te krijgen in je hart en leven! Want geloof, zo is de Here in ons midden!
