28 apr: Koningsdag

Muzieklijst:

1) De Heer regeert, de hoogste majesteit, Psalm 93: 1, 3 en 4

2) Heer, wij komen voor Uw troon, Joh. de Heer 253

3) Kom laten wij aanbidden, Opw. 540

4) Geprezen zij de Heer, Opw. 44

5) Jezus zal heersen waar de zon, LvdK Gez. 281

6) Groot is Uw trouw, o Heer, Opw. 123

7) Eens als de bazuinen klinken, Joh de Heer 69

8) Geef Heer, de Koning Uwe rechten, psalm 72: 1, 6 en 11

9) Ik heb de vaste grond gevonden, LvdK Gez. 440

10)Koning Jezus, wij verhogen U, Opw. 401

11)Lof zij God in de hoogste troon, LvdK Hez. 213: 1, 2, 4 en 5

12)Loof de Koning, heel mijn wezen, LvdK Gez. 460: 1, 3 en 5

13)O machtig God, wij brengen U de eer, geen bundel

Meditatietekst

Gisteren was het Koningsdag. Koning Willem Alexander en koningin Maxima bezochten Amersfoort. In het hele land was het feest.
Vorige week vierden we Pasen. Oók een koningsdag. De dag dat Koning Jezus de dood overwon, met alle gevolgen van dien. Wat die gevolgen zijn, lezen we in 1 Korinthe 15:20-28. Het is een gedeelte uit een lang hoofdstuk, eigenlijk een soort paaspreek van Paulus. We luisteren er nu naar: 1 Korinthe 15:20-28.

²⁰Maar ​Christus​ is werkelijk uit de dood ​opgewekt, als de eerste van de gestorvenen. ²¹Zoals de dood er is gekomen door een mens, zo is ook de opstanding uit de dood er gekomen door een mens. ²²Zoals wij door ​Adam​ allen sterven, zo zullen wij door ​Christus​ allen levend worden gemaakt. ²³Maar ieder op de voor hem bepaalde tijd: ​Christus​ als eerste en daarna, wanneer hij komt, zij die hem toebehoren. ²⁴En dan komt het einde en draagt hij het koningschap over aan God, de Vader, nadat hij alle heerschappij en elke macht en kracht vernietigd heeft. ²⁵Want hij moet ​koning​ zijn totdat ‘God alle vijanden aan zijn voeten heeft gelegd’. ²⁶De laatste vijand die vernietigd wordt is de dood, ²⁷want er staat: ‘Hij heeft alles aan zijn voeten gelegd.’ Wanneer er ‘alles’ staat, is dat natuurlijk uitgezonderd degene die alles aan hem onderwerpt. ²⁸En op het moment dat alles aan hem onderworpen is, zal de Zoon zichzelf onderwerpen aan hem die alles aan hem onderworpen heeft, opdat God over alles en allen zal regeren.

Paulus noemt in het zojuist gelezen gedeelte de dood de ‘laatste vijand.’

Zelf kwam ik daar al vroeg achter. Ik was vijf jaar en op onze kleuterschool overleed Keesje v.d. Vlist, door een hersentumor. Zijn foto zat, als blijvende herinnering, in mijn fotoalbum. Z’n ouders droegen deze open wond hun leven mee.

De dood als een vijand. Ik besefte het ook later, toen ik als puber mijn lieve oma, nog geen 70, zag liggen in de kist. Zo mooi, zo echt, maar tegelijk zo stil, zo voorgoed onbereikbaar. Wat had ik nog graag veel met haar gedeeld, maar een hartaanval maakte daar abrupt een einde aan. De dood als vijand.

Vorige week vierden we Pasen. ‘Jezus is werkelijk opgewekt als eersteling van de gestorvenen’, omschrijft Paulus het geheim van Pasen. Ja, de opgestane Jezus als eersteling. De gestorvenen zijn nog niet opgewekt. De dood is nog niet onttroond, nog niet vernietigd. Die leeft nog, om het maar eens paradoxaal te zeggen: de dood is nog springlevend, met alles wat aan hem voorafgaat: ziekte, angst en pijn. En wat er in zijn kielzog komt: verdriet, gemis, heimwee naar die overleden geliefde. Wie weet daar niet van?! Misschien in uw geval wel recent. Maar ook als het langer geleden is, wennen doet het niet, doet het nooit. Nee, de dood, die laatste vijand, is nog niet onttroond.

Dat geldt trouwens ook voor de andere vijanden. Niet voor niets schrijft Paulus: ‘Jezus moet koning zijn totdat ‘God alle vijanden aan zijn voeten heeft gelegd.’’ Er zijn meerdere vijanden, die Jezus onttronen moet, waartegen Hij te strijden heeft, die zich tegen Hem verzetten, die haaks staan op zijn koningschap. Ze worden hier in algemene termen genoemd, maar het is niet moeilijk om concreter te worden, toch? Wat dacht u van armoede, die nog steeds zovelen in zijn greep heeft. Of honger, die voor zovelen op deze wereld het leven afstompt en kapotmaakt. Of ziekte, die zoveel kan beperken, kan slopen zelfs. Maar ook materialisme en egoïsme zijn vijanden. Er zijn ideologieën die tegen God en het geloof ingaan, antichristelijk zijn. Of ze nu gekleed gaan in een bomgordel of in een wittenbord. Vijanden van Christus, vijanden van hen die bij Hem horen, die Hem volgen. Dat roept immers tegenstand op.

Iemand die dat aan den lijve ervoer, was de opsteller van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, Guido de Brès. Vanwege zijn geloof kwam hij in de gevangenis terecht, de dodencel. Daar schreef hij op een briefje twee Latijnse woorden: ‘Habemus regem!’ Oftewel: we hebben een Koning! Ja, ook dat was een geloofsbelijdenis. Want De Brès zag wat anders: de muren van zijn dodencel. Hij voelde wat anders: de boeien om zijn handen en voeten, de minachting van zijn tegenstanders. Maar met zijn hart geloofde hij en vertrouwde hij erop: we hebben een Koning. Hij regeert. Uit zijn hand val ik niet. Dat kun je alleen zien met de ogen van het geloof zeg maar.

Zeker, die laatste vijand is nog niet definitief onttroond. En er zijn ook nog andere vijanden. Maar toch, de beslissende slag is al geslagen. We hebben Pasen in de rug! Dat doet denken aan de Eerste Wereldoorlog. Eigenlijk was deze van meet af aan al beslist. Bij de slag aan de Marne, in 1914. Toen hadden de geallieerden in principe al gewonnen. Toch duurde het nog tot 1918 voordat de uiteindelijke ineenstorting van het Duitse rijk een feit was. Maar dat was wel een gevolg van die slag in 1914. Zo is het ook met Christus. De eindoverwinning zal bij zijn wederkomst zijn, maar de beslissing is al gevallen. Aan het kruis, op Paasmorgen, toen Jezus de machten van zonde en duivel versloeg, toen Hij de dood bedwong en als Levende tevoorschijn kwam. Sindsdien is Hij koning, brengt Hij al strijdend zijn koningschap aan het licht. En de eindoverwinning staat vast! Dan zal God over alles en allen regeren. Dan zal Hij alles in allen zijn.

Wat een vooruitzicht! Het is een ongekend slotakkoord dat nooit eindigt…

Beste luisteraar, de geschiedenis van deze wereld is dus niet een triomftocht van duistere en verdervende machten; ze is troonsbestijging van koning Jezus. En als Hij dan komt? Ja, dat zal nog eens een Koningsdag zijn! Dan… dan… Ja, dat is toch eigenlijk niet te omschrijven? Anton B. Lam verwoordde het eens in een gedicht. Een gedicht vol stille verwondering én tintelend verlangen:

Recreatie

Wij zagen het aan de bomen,

toen wij vanmorgen ontwaakten,

aan de hoge bomen

rondom het huis.

En wij hoorden het, overal om ons heen:

het was met geen naam te benoemen,

het was met geen pen te beschrijven,

het was als met handen te tasten.

De wind was gaan liggen,

de honden waren weg,

de zee was niet meer.

En wij hebben elkander omarmd,

zwijgend, maar met gebaren

van vreugde.

En onze ogen fluisterden:

Eindelijk,

het is er eindelijk.

Het is er onomwonden.

Amen