12 december: Uitzien naar het oordeel?
- Nieuws
- 12 december: Uitzien naar het oordeel?
Deze derde adventszondag begint met gewijde muziek en een meditatie in het programma Groot Nieuws. Het thema van deze morgen is ‘Uitzien naar het oordeel?’, als emeritus-predikant binnen de PKN Gerard de Lang mediteert over 1 Korinthe: 1-5. Presentatie: Remco Hakkert
Groot Nieuws
foto: Gerard de Lang
Gerard de Lang
Muziekgegevens
1) Psalm 105 ‘Looft, looft verheugd, den Heer der heren’, Oude Berijming 1773
2) Kom tot ons, de wereld wacht, Gez. 122 LvdK ‘73
3) Daar ruist langs de wolken, Lied 33 Joh.de Heer
4) Zie de stroom van Jezus’ liefde, Opw. 674
5) Jezus, mijn Heiland, Lied 62 Joh. de Heer
6) Verwacht de komst des Heren, Gez. 126 LvdK ‘73
7) Psalm 115 ‘Niet ons, o Heer, niet ons, uw naam alleen’, Oude Berijming 1773
8) Zie als Koning zal Hij komen, Geen bundel
9) Jezus’ liefde voor mij, Geen bundel
10) Bereidt, bereidt uw harten, Gez. 6 NH Bundel
11) Grote God, wij loven U, Gez. 444 LvdK ‘73
12) Immanuël, Geen bundel
13) Daar ruist langs de wolken, Lied 33 Joh. de Heer
Meditatie
Schriftlezing: 1 Korintiërs 4: 1 – 5
1Men moet ons beschouwen als dienaren van Christus,
aan wie het beheer over de geheimen van God is toevertrouwd.
2Van iemand die deze taak vervult, wordt verlangd dat hij betrouwbaar is.
3Maar hoe u of een menselijke instelling over mij oordeelt doet er voor mij niet toe,
en hoe ik over mezelf oordeel telt evenmin.
4Ik ben me weliswaar van geen kwaad bewust,
maar dat betekent niet dat mij niets ten laste kan worden gelegd.
Het is de Heer die over mij oordeelt.
5Houd dus op met oordelen en wacht de tijd af dat de Heer komt,
omdat Hij het is die aan het licht zal brengen wat in het duister verborgen is
en zal onthullen wat er in de harten van mensen omgaat.
En dan zal God het zijn die ieder de lof geeft die hem toekomt.
Meditatie
Nieuws, berichtgeving, filmpjes, alles gaat razendsnel de hele wereld over. Het is de wereld waar we in leven. Soms lijkt het alsof het nooit anders is geweest. En misschien is dat ook eigenlijk wel zo...
Ook de reacties op het nieuws zijn snel. Het regent over de hele wereld berichtjes op alle media. En vaak régent het niet, maar zijn het gewoon keiharde hagelstenen, bikkelharde oordelen. Elke dag worden er vonnissen geveld. Snoeiharde.
Maar was dat vroeger anders? Nee. De hoeveelheid en de snelheid waren anders, maar de mensen hebben altijd stenen gegooid naar wie ze als vijand zagen.
In het stukje van Paulus, dat we net hebben gelezen, gaat het over oordelen. Ook in de eerste christengemeenten konden ze er wat van. Veroordelingen over en weer. Weg met andersdenkenden. Buitensluiten die hap. Paulus had er zelf ook mee te maken.
Maar hoe ging hij daarmee om? We hoorden hem zeggen: ‘Hou op met oordelen, en elkaar véroordelen… Wacht de tijd af dat de Heer komt.’ Paulus denkt daarbij aan de wederkomst van Jezus.
Na zijn dood aan het kruis is Jezus door God opgewekt uit het graf (Pasen) en is hij opgenomen in de hemel (Hemelvaart). Daar zit hij aan Gods rechterhand. Ook nu! En zoals hij eenmaal gekomen is, zo zal hij ook terugkomen. En dan zal hij réchtspreken.
Dat rechtspreken is niet zomaar ‘een’ oordeel vellen, maar hét oordeel. Het láátste oordeel, het definitieve. Als Jezus terugkomt, schrijft Paulus, zal hij aan het licht brengen wat in het duister verborgen is, en hij zal onthullen wat in de harten van de mensen omgaat.
Voor mij is dit echt het summum van troost. De zekerheid dat er éénmaal iemand zal komen om opheldering te verschaffen is voor mij het hart van de Bijbelse boodschap. Dat het Jezus is die zal ontsluieren wat verborgen is gebleven. Die licht zal brengen in duistere verhoudingen, die recht zal spreken. Recht!!
Is dat niet een enorme opluchting? Proef eens wat dit besef met Paulus deed, en met ons doet.
Dat het oordeel niet aan ons is –en trouwens nooit geweest is– maakt ons vrij. Je bent vrij! Wie jij bent valt niet onder het oordeel van een ander. Ook niet onder dat van jezelf. Wat ánderen van je vinden kan best van belang zijn. Iemand kan je bemoedigend loven, of corrigerend kritiek leveren. Maar nooit spreekt wie dan ook het laatste woord over jou uit. En jij moet daar zelf ook van afblijven!
Je bent vrij als je snapt wat het betekent dat God het laatste woord over je leven aan Jezus heeft toevertrouwd. Je bent niet meer van anderen afhankelijk. Leg wat anderen van je vinden maar neer voor Gods troon. Ook wat heel lang geleden is gezegd. Laat het maar liggen voor Gods troon. Jezus raapt het wel op als het tijd is. En dan komt het goed.
En stop ermee jezelf te beoordelen. Dat is zelfrechtvaardiging. En zelfrechtvaardiging is het tegendeel van geloof. Want geloof rechtvaardigt juist niets en niemand dan God en zijn heiligheid en gerechtigheid alleen.
In de Adventstijd richten we ons op het komen van Jezus. Op de voorgrond staat zijn geboorte in Betlehem in de tijd van keizer Augustus. Daarachter staat zijn komen aan het eind der tijden. Ook dat is Advent: komst én wederkomst.
We hebben enorm veel over de schepping ontdekt, dus er wordt wel gedacht dat wij mensen daarmee eigenlijk bijna alles weten wat er te weten valt.
Maar dan heb je nog niet aan de geschiedenis gedacht. Heeft niet elk dorp, elke straat, elk volk, elke familie, elk cultuur, elke tijd duizenden en nog eens duizenden, nee veel meer nog: miljoenen en nog eens miljoenen verhalen te vertellen?
Advent betekent komst, tóekomst. De God van de Bijbel is een God van het komen. Wat mij betreft nog veel meer dan van het zijn. Alles wat is ontvangt zijn wezen pas in Gods komen.
Hóe dat komen in zijn werk gaat? Paulus zegt: dat zijn de geheimenissen van God. Kruis en opstanding, menswording en hemelvaart, schepping en wederkomst. Héél de Bijbelse geschiedenis resoneert mee. Heel de wereldgeschiedenis.
Houd op met oordelen, drukt Paulus ons op het hart. Stop er nou eens mee! Oké, oké! Maar ik mag toch wel een mening hebben, of is dat nou verboden?
Nee, natuurlijk mag dat! Maar blijf wel altijd bedenken: je bent een getuige, je bent niet de rechter.
Een getuige mag vrijuit spreken, móet vrijuit spreken. Een getuige is iemand die zegt wat zij of hij heeft gezien. Of gehoord, gemerkt, gevoeld, gedacht…
Kijk, dat ben jij! Zeg het maar. Alleen ben je geen rechter. Over niets of niemand. Je mág het niet zijn. Je moet het niet wíllen...
Dat je getuige van God bent, dat is het mooiste en hoogste wat je van jezelf mag zeggen. Dat je kunt zeggen: ik weet dat wij een God hebben die komt. Op hem breng ik elke dag die ik leef mijn stem uit.