26 aug: Reizen op Gods kompas

Muziekgegevens

1) Prijs mijn ziel de Hemelkoning, Gez. 147: 1, 3, 4 en 5 (NHB)

2) Welzalig zijn d'oprechten van gemoed, Psalm 119: 1, 17 en 86

3) God leidt Zijn volk, geen bundel

4) Al de weg leidt mij mijn Heiland, JdH 5

5) Door de wereld gaat een woord, JdH 916

6) Gebed om hulp, geen bundel

7) 'k Ben reizend naar die stad, JdH 19

8) Wees mij een rots om in te wonen, Psalm 71: 2, 6, 13 en 17

9) Heer wijs mij Uw weg, Opw. 687

10)Heilige Geest van God, Opw. 343

11)O grote God die liefde zijt, Gez. 481 LvdK

Meditatietekst

Ik ga u lezen Handelingen 21:1-4 en 8-14

1 En het gebeurde […] dat wij rechtstreeks koers zetten naar Kos, de volgende dag naar Rhodos en vandaar naar Patara.

2 En toen wij een ​schip​ gevonden hadden dat naar Fenicië zou oversteken, gingen wij aan boord en voeren weg.

3 En nadat wij Cyprus in zicht gekregen hadden en dat links hadden laten liggen, voeren wij naar Syrië en kwamen aan in Tyrus, want daar moest het ​schip​ zijn lading lossen.

4 En nadat wij er discipelen gevonden hadden, bleven wij daar zeven dagen. Zij zeiden tegen ​Paulus, door de Geest, dat hij niet naar Jeruzalem moest gaan.

8 En de volgende dag gingen ​Paulus​ en wij die bij hem waren, daarvandaan en kwamen in Caesarea. Wij gingen naar het huis van Filippus, de evangelist, die een van de zeven diakenen was, en bleven bij hem. […]

10 En toen wij daar vele dagen bleven, kwam er een zekere ​profeet​ uit Judea, van wie de naam Agabus was.

11 En hij kwam naar ons toe, pakte de ​gordel​ van ​Paulus, en nadat hij zijn eigen handen en voeten daarmee gebonden had, zei hij: Dit zegt de ​Heilige​ Geest: De man van wie deze ​gordel​ is, zullen de ​Joden​ op deze manier in Jeruzalem binden en in de handen van de heidenen overleveren.

12 Toen wij dit hoorden, smeekten zowel wij als de mensen van die plaats dat hij niet naar Jeruzalem zou gaan.

13 Maar ​Paulus​ antwoordde: Wat doet u nu dat u huilt en mijn ​hart​ week maakt? Want ik ben bereid, niet alleen gebonden te worden, maar ook te sterven in Jeruzalem voor de Naam van de Heere ​Jezus.

14 En toen hij zich niet liet overtuigen, deden wij er het zwijgen toe, en zeiden: Laat de wil van de Heere geschieden.

Uw en mijn leven kun je vergelijken met een reis. We bevinden ons allemaal ergens onderweg naar onze eindbestemming. Om te reizen moet je in ieder geval een route hebben. Zo is de apostel Paulus ook op reis. Van de westkust van het huidige Turkije naar Jeruzalem. Havens en eilanden komen onderweg voorbij. Zij volgen een uitgestippelde route. Zo kan dat in ons leven ook gaan. U bent misschien zo iemand die het liefst van te voren de route uitstippelt. Je wilt graag weten waar bij gezondheid over 10 jaar uitkomt. Je vindt het fijn om een duidelijke stip aan de horizon te hebben. Maar een ander kan het daar benauwd van krijgen: ‘Daar moet ik niet aan denken! Leef gewoon bij het moment en bekijk dan wat de volgende stap is.’

Geloven heeft ook alles te maken met een reis. Kinderen nodigen uit in hun liedje: ‘Ga je mee op reis, naar het hemels Koninkrijk?’ En de man die heel lang geleden leefde, Abraham, hij hoort een stem die tegen hem zegt: ‘Ga op reis naar land dat Ik je wijzen zal!’ Hij gehoorzaamt; de lange reis naar beloofde land. Hoe vind je de weg op die reis van het geloof? Stippel je je eigen route uit… of volg je aanwijzingen van God?

In boek Handelingen komen we Paulus tegen. Eerst is hij druk bezig om z’n eigen route uit te stippelen. Hij wil graag carrière maken en de gevierde man worden. Hij weet precies wat hij wil en waar hij uit wil komen. Maar dan … ineens… lichtflits… stem uit hemel… stekeblind. Hoor je dat? ‘Heere, wat wilt U dat ik doen zal? – Ik wil niet langer mijn eigen route uitstippelen; wijst U mij de weg.’

Dan zitten we er middenin. Hoe herken je Gods aanwijzingen? We zeggen dat tegen elkaar: ‘Er komt geen briefje uit de hemel!’ Hoe weet je zeker dat je Gods stem hoort; dat je ondertussen toch niet doet wat jouzelf het beste uitkomt? In ons dagelijks leven vertelt de TomTom ons precies wat we moeten doen, maar op de weg van het geloof kan ’t zo stil zijn… Reizen met God – hoe gaat dat?

In Tyrus hoort Paulus broeders zeggen: ‘Ga niet naar Jeruzalem!’ Moet hij daar naar luisteren? In de volgende halteplaats wordt het serieuzer. Plotseling duikt daar Agabus op. Deze profeet pakt Paulus’ riem af en zegt: ‘De man van wie deze riem is, zal vastgebonden worden. Dat zullen de ​Joden​ in Jeruzalem doen. Daarna zullen zij hem overdragen aan de Romeinen. Dat heeft de ​heilige​ Geest​ mij verteld.’

Alsof dat geen duidelijke taal is! Alsof de TomTom zegt: ‘Rechtdoor!’ Bij de gaven die de H. Geest uitdeelt in de gemeente hoort ook de profetie. Mag ik het zo zeggen: het woord dat de Heere met kracht in het hart legt. Het kan een Bijbeltekst zijn of een lied dat ineens in je hoofd komt en je weet niet hoe je er bij komt. Of zo’n dagboekstukje met woorden waar u misschien wel om gebeden heeft. Het zijn de middelen die onze God inzet om ons de weg te wijzen.

Dat brengt ons bij volgende stap: wat doe je met zo’n boodschap van God? Profetie maakt haarscherp duidelijk wat er leeft in je hart als ontvanger van Gods boodschap. Wat doe je er mee? Gehoorzaam de route volgen die God voor je uitstippelt? Heel goed letten op de vingerwijzingen die Hij je geeft? Of toch weglopen als de route je niet bevalt?

Paulus gehoorzaamt. Naar Jeruzalem, ook al smeken de mensen om hem heen onder tranen om niet te gaan. Maak mijn hart niet week; ik moet gaan! Het is niet alleen de stad, maar ook de Naam van de Heere Jezus. Die Naam is het kompas waar Paulus op vaart. Die naam trekt aan zijn leven. Alle andere dingen moeten daarvoor aan de kant.

Ziet u hem daar staan? Leg je eigen leven er eens naast. Wat staat bij mij bovenaan? Mag Jezus ook ons de weg wijzen? Heftig… sterven voor Jezus. Het is geen verhaal van lang geleden, maar het zou ook nu gebeurd kunnen zijn. Koptische zusters en broeders… zij rekenen ermee dat zij zo uit dit leven weggerukt kunnen worden voor de naam van hun Heiland.

Al die tranen raken Paulus diep. Maar al de weg wijst mij mijn Heiland. Laat de wil van de Heere geschieden. Vanmorgen zijn dat grote woorden. Toch stel ik de vraag: Mag de Heere u en mij de weg wijzen? De wil van de Heere geschiede… ik volg? Zijn Naam bovenaan! Nee, geen garanties voor een gemakkelijke reis. Maar met deze kostbare naam kom je thuis… in het Vaderhuis. Voor altijd bestemming bereikt! Amen.