Poëzie in de Veren

Wijs me waar de toetsen zitten...

- (Rob Chrispijn/Herman van Veen)

Niet in het water dat zo

hard kan zijn en koud en nat

of warm en welkom,

dieptes kent, of waar de bodem te dichtbij is

Niet in het gras, dat groene zachte gras

waar wachten heerlijk is, een ijsje in de hand

en duizend dingen om te doen,

te zien, je leven lang het wachten mee te vullen

Niet in de tijd dat je de trap beklimt,

waarin je spijt kan krijgen, terug

kan komen, terug op alles,

altijd terug kan gaan

Niet in het ademhappen achteraf, het
overzien van het gehele slagveld

bloed op koude tegels of

het gras dat groener is

En zelfs niet in de val, al lijkt daar

vrijheid, daar, in dat moment

waarop je bijna niks meer kan bepalen

omdat je even vrij en vallend bent

Maar in dat ene onberekenbare onvolmaakte

korte ogenblik, de afzet naar een onbekende

verte die jou onverwacht met één

vinger heeft aangeraakt,

naar al die dingen die je zonder na te denken zong

De toetsen zitten in de sprong

Uit: Dansen te ontspringen

Rosa Schogt, Arbeiderspers 2019