Betrokkenen van dodelijk ongeluk zusje in 1966

De gouden tip voor het onderzoek kwam van Peter van der Westen. Peter is twee jaar na het ongeluk bij de brandweer gaan werken en zelfs toen werd er nog veel over het ongeluk gesproken. Het verhaal greep hem zo aan dat hij zelf is gaan zoeken naar betrokkenen. Peter komt uit bij een oud-brandweerman Wim van der Lee. Wim heeft het ongeluk zien gebeuren en kan Guido en zijn familie de antwoorden geven op hun vragen. Beluister de fragmenten hieronder voor het hele verhaal.

Tijdens de uitzending:
Wij zijn eerst gaan zoeken naar mevrouw Mulder – van Gramberg uit Doorn. Als snel worden de kinderen van mevrouw Mulder - van Gramberg gevonden. Zij heeft twee kinderen genaamd Floris en Constance Mulder. Mevrouw Mulder - van Gramberg blijkt helaas overleden. Wel vinden wij een manege waar haar dochter Constance eigenaar van moet zijn, maar wij hebben nog geen contact. Ook krijgen wij een tip van iemand die in 1968 bij de brandweer in Utrecht ging werken. Hij geeft aan dat de brandweer tegenover de plek waar het ongeluk is gebeurd gevestigd zat en dat er in 1968 nog over het ongeluk gesproken werd. Zijn er misschien brandweermannen uit 1966 die meer weten?

Het verhaal:
Guido was vijf jaar oud toen hij plotseling door zijn oudere broer werd opgehaald van school. Toen Guido doorvroeg aan zijn broer over wat er aan de hand was kreeg hij te horen wat er was gebeurd: 'Monique is dood. Maar als je vijf bent komt dat helemaal niet binnen, dat is veel te abstract. Maar ik kan me de huiskamer nog herinneren met huilende familieleden, en de kist met Monique stond middenin. Ik mocht haar van mijn vader aanraken. En ze zag eruit alsof ze sliep, dus dat was voor mij geen traumatische ervaring.'

Monique reedt op 15 maar 1966 samen met een vriendinnetje op de fiets naar school. De buschauffeur haalde Monique in en zij werd aangetikt. Het is misgegaan op de hoek van de Minrebroederstraat en de Ganzenmarkt in Utrecht.

De buschauffeur was pas 21 jaar toen het ongeluk gebeurde en Guido denkt vaak aan hem: 'Dat moet voor die jongen ook vreselijk zijn geweest. Hij is ook op de begrafenis van mijn zusje geweest; dat vond ik heel knap. Maar ik heb daar verder geen herinnering aan. Ik weet ook geen naam van hem. Maar ik ben nieuwsgierig hoe zijn leven is verlopen. Wat heeft het hem gedaan? Hoe heeft hij dat gedragen?'

Na het ongeluk hebben de ouders van Guido een brief ontvangen van één van de buspassagiers: 'Daarin schreef mevrouw Mulder-Gramberg dat Monique niet geleden had. Dat heeft mijn moeder heel veel rust gegeven.'

Het ongeluk van Monique heeft er voor gezorgd dat Guido keuzes heeft gemaakt die verband houden met het ongeluk: 'Ik ben bij de verkeerspolitie terechtgekomen en zit ik alweer 30 jaar bij het CBR als examinator. Dus verkeersveiligheid is wel een belangrijk thema in mijn leven.'

Guido wil graag de verhalen horen van de betrokken van het ongeluk: 'In dit alles wint de nieuwsgierigheid het van de passiviteit. Andere mensen zeggen: “laat het los”. Maar ik wil weten wat die mensen ervaren hebben, hoe het hen gegaan is. En bij mij persoonlijk komt er ook een beetje vakidioterie bij. In mijn werk bij de verkeerspolitie zag ik nooit de lange termijn. Hier kan dat wel.'

Aanknopingspunten:
* Betrokken van het ongeluk waarbij zusje Monique om het leven kwam
* Monique heette voluit Monique Maria van Rooijen
* Het ongeluk vond plaats op dinsdag 15 maart 1966 op de hoek van de Minrebroederstraat en de Ganzenmarkt in Utrecht
* Monique reed op dat moment samen met een vriendinnetje (naam onbekend)
* De buschauffeur die bij het ongeluk betrokken was werkte voor vervoersmaatschappij GEVU en was 21 jaar: hij is nog op de begrafenis van Monique geweest
* In de bus zat mevrouw L.F.A. Mulder-Gramberg uit Doorn. Zij heeft een briefje gestuurd naar de ouders van Monique