Deels opgelost: mede-moddermeisjes

Na goed zoeken vinden wij een recent artikel in de krant 'Achterhoeknieuws' over moddermeisjes. De schrijver van dit artikel is Jan Hendriksen. Jan kan ons helpen aan de contactgegevens van An Huitink. Geertje mag An bellen om samen de verhalen uit te wisselen over de tijd als moddermeisjes.

Alle andere reacties blijven welkom: bent of kent u iemand die als moddermeisje naar Zeeland ging in 1953? We komen graag met deze vrouwen in contact. En dan vooral met: Miep Voogd, mevrouw Vermeulen, Trienie Keen, Grietje Bijes en Bep Merts. 0800 3030300 of zoeken@adresonbekend.nl voor iedereen die meer weet!

Beluister de fragmenten hieronder voor het hele verhaal.

Het verhaal:
Geertje wordt geboren in 1930 in Ammerstol. Geertje ging de opleiding tot gezinsverzorgster volgen. Met ongeveer twintig vrouwen in een instituut op het Rapenburg in Leiden. "Ik was al tweeëntwintig toen die opleiding begon, ik was één van de oudsten in mijn klas.”

"In 1953 brak de watersnood uit. Ze zeggen nu dat de hulpverlening laat op gang kwam of dat de rest van het land weinig interesse toonde in Zeeland, maar daar klopt niets van. In die tijd nam ieder zichzelf respecterende stad een deel van Zeeland onder haar hoede, om daar voor te zorgen en daar hulp naar toe te zenden. Leiden had Nieuwe-Tonge op zich genomen."

"Toen daar in Zeeland het water weg was, de lijken geborgen waren en het ergste achter de rug was, moest er schoongemaakt worden. Dit deden de zogenaamde moddermeisjes: die ruimden iedere straat, ieder huis, ieder dorp op. Al het slib moest weg."

"Wij waren dus met twintig vrouwen vanuit Leiden gekomen. En na ons, na een week, kwam weer een nieuwe groep. Dat waren verpleegkundigen. Langer dan een week kon je het daar niet uithouden, er was daar niks meer. We verbleven in een oud bejaardenhuis, dat lag droog bovenop een dijk. We kregen een overall, kaplaarzen, een emmer van 12 liter, een borstel en een bezem, en zie maar dat je het redt. Dus wij maar aanpakken. Maar we zagen onszelf als moedige meiden. We waren hecht en hadden steun aan elkaar."

"Ik heb foto’s van 70 jaar terug en dan kijk ik ernaar en dan vraag ik me af: wie zou er nog van leven? Dus ieder moddermeisje die gevonden kan worden is welkom. Van de foto's kan ik nog een aantal namen opnoemen: mevr. Vermeulen was de directrice, dan had je ook nog Trienie Keen, Bep Merts, en ook nog een Riek en een Jannie. Achternamen weet ik niet meer, daarvoor is het echt te lang geleden."

Aanknopingspunten:
* vrouwen die vlak na de Watersnoodramp van 1953 als “moddermeisje” naar Zeeland werden gestuurd om daar opruimwerkzaamheden te verrichten
* Geertje zelf zat in 1953 op de opleiding voor gezinsverzorgster op het Rapenburg in Leiden
* zij en haar volledige klas werden naar Nieuwe-Tonge gestuurd
* iedere stad “adopteerde” na de ramp een stad of gebied in Zeeland om daar hulp te verlenen
* andere “moddermeisjes” uit haar groep waren directrice mevrouw Vermeulen, Grietje Bijes, Trienie Keen en Bep Merts
* zij zijn allemaal geboren rond 1930