Marcus zocht vader Stanley Powton

Op nieuwjaarsdag hoor je de mooiste verhalen van het afgelopen jaar. Daarin mag Marcus natuurlijk niet ontbreken. Hij kreeg begin 2022 een telefoontje van de politie: zijn vader was gevonden in een zelfgebouwd ‘tentenkamp’ vlakbij Amsterdam, maar helaas leefde hij niet meer. Deze gebeurtenis heeft een stempel gedrukt op Marcus’ jaar. Hoe gaat het nu met hem? Je hoort zijn reactie en het hele verhaal hoor je in de fragmenten hieronder.

Het verhaal
In 2015 zoekt Marcus bij ons in de studio naar zijn vader: “Mijn Engelse vader, Stanley Powton, heeft mij als baby nog in zijn handen gehad, maar daarna is hij uit beeld verdwenen.” Er is nooit contact geweest met vaders familie in Newcastle, maar via Facebook vindt Marcus ze uiteindelijk toch. Hij hoort van alles over zijn vader: “Hij was nogal op zichzelf en leefde een beetje als een kluizenaar. Maar zijn familie kreeg een kaart van hem met een poststempel uit Amsterdam. Hij zou daar in een soort hippie community wonen en had een voorliefde voor Nederland. Echt bizar om te beseffen dat mijn vader op 20 minuten afstand van mij woont, maar dat ik hem niet kan vinden. Ik zou graag een keer een biertje met hem willen drinken.” Dat was zeven jaar geleden. Marcus kwam naar de studio en vertelde zijn verhaal, maar zijn vader... die bleef spoorloos.

Toch krijgt zijn zoektocht nu een bizarre wending. Een week geleden gaat bij Marcus in Utrecht namelijk de telefoon met een bericht over zijn vader: “Een vogelaar had een soort tentenkamp gespot tussen de rietpluimen in een natuurgebied vlakbij Amsterdam. Er stond een soort geïmproviseerde wc, een klein keukentje en zelfs een doorweekte boekenkast. Op die plek woonde een man met een Engels paspoort: mijn vader. Maar hij is daar helaas overleden en heeft zeker een half jaar in zijn tent gelegen voordat deze vogelaar hem vond. Heel triest. Uiteindelijk heeft de politie mijn oproep bij jullie gezien op internet en hebben ze me gebeld met dit nieuws. Ik heb nu eindelijk de kans om mijn vader te leren kennen aan de hand van zijn spullen uit het verleden, ook al kan ik helaas niet meer met hem praten..."