De sneeuwman en de waarheid - Real Love Regina Spektor

Een kerstverhaal met gedicht, opgedragen aan Goudmijn door schrijver/dichter Ferdinand Huismans:

DE SNEEUWMAN EN DE WAARHEID

Het is hartje winter. Een felle oostenwind giert door de bomen en jaagt over de daken van de huizen. Alles trilt en schudt onder het geweld van de natuur, maar het loeien van de wind, het kraken van oude planken en het gerammel van de dakpannen smelten samen tot een orkestrale eenheid, alsof Bach de geluiden heeft samengevoegd tot een magistrale ouverture.

Een sneeuwman staat in de ijzige oostenwind voor het raam van een vrolijk verlicht huis. Binnen wordt er gezongen en gelachen.De kinderen pakken hun cadeaus uit onder de kerstboom.

De sneeuwman is verdrietig. Zijn enige bezit is een wortel als neus, twee stukken antraciet als ogen en een oude hoge hoed. Maar hij bezit de wijsheid van miljarden sneeuwvlokken die uit het universum als kristallen op de aarde zijn neergedaald.

Dan verschijnt er een fel licht aan de oostelijke horizon. Een Engel daalt neer, slaat haar vleugels om de sneeuwman heen en fluistert hem toe dat hij een wens mag doen. 'Ik wil het huis binnengaan en de mensen de waarheid vertellen zodat zij na de kerstdagen ook gelukkig kunnen blijven. 'Als dat je wens is,' spreekt de Engel, 'dan zal ik het vervullen, maar weet dat je zult smelten.'

De sneeuwman knikt en loopt op zijn bevroren ledematen langzaam het huis in. Als hij de kamer binnenkomt, is iedereen verbijsterd. Maar niemand is echt bang. De sneeuwman staat dicht bij de open haard en voelt de warmte met golven door zijn ijzige lichaam vloeien: 'Ik wens iedereen een gezegend kerstfeest en heb een boodschap voor jullie:' Dan begint hij:

Mensen!!

Kennis is wijsheid.

Zelfkennis is rust.

Anderen de baas willen zijn, vereist geweld.

Zichzelf de baas worden, vereist kracht.

Tevreden zijn met wat je bezit, betekent rijkdom.

Altijd op jacht zijn naar meer, betekend armoede.

Het gelijk van anderen kunnen erkennen, betekent inzicht.

Altijd gelijk willen hebben staat voor domheid.

Kunnen buigen maar nooit breken, is een teken van

Wijsheid, Inzicht, Rust en Kracht

Sterven maar niet vergaan, is eeuwig leven.'

Dan loopt er een traan uit zijn bevroren oog, dat snel veranderd in een stroom. Er blijft alleen een plas water over.

Maar de sneeuwman is gelukkig. Het water zal verdampen en opstijgen naar de hemel om ooit weer als kristallen sneeuwvlokken naar beneden te dwarrelen, om in een ander jaar opnieuw te zorgen voor een witte kerst.

Zijn woorden zullen doorverteld worden en net als de seizoenen steeds herhaald, zodat heel misschien, als men elkaar een gezegend, gelukkig, gezellig en bovenal VREDIG kerstfeest wenst, het werkelijk zo zal zijn.