Zondag 15 oktober

06:00-07:00
You are the sunshine of my life - Stevie Wonder
I say a little prayer - Aretha Franklin
Broken together - Casting Crowns
You might need Somebody - Randy Crawford
Wat gaan de wolken snel - Matthijn Buwalda
Fear not - Missi Hale
Jesus In your eyes - Julie & Buddy Miller
This love of mine - Kelly Willard
Jouw eigen weg - Reni & Elisa Krijgsman
Does anybody know - Us & Our Daughters
Rest easy - Andrew Peterson
I need You to hold my hand - Naomi Shelton & The Gospel Queens
Oh what a Love - Graham Kendrick & Stuart Townend
Before I tell them - Yolanda Adams
You raise me up - Celtic Woman

07:00-08:00
One more soul - Dallas Holm
Greet the day - Amy Grant
My hope is built - Buller & Balzer & Aichele
Blessed assurance - CeCe Winans – Joh. de Heer 197
U wijst ons de weg - Jedi Noordegraaf
Wonderful, merciful Saviour - Susan Ashton
My Jesus, I love Thee - Michael W. Smith – Opw. 392
The reason we sing - First Call
Father we love You – Opwekking – Opw. 147
Majesty (Here I am) - Steve Green
Pass me not - The Martins
Amazing grace - Crystal Lewis – Opw. 428
Song of beauty - Trinity
Speak o Lord - Andy Bromley

08:00-09:00
Welkom in ons midden – Opwekking – Opw. 676
Psalm 138: 3 en 4 ‘Dan zingen zij, in God verblijd’ - Samenzang vanuit de Bovenkerk & Hollandkoor – NH Bundel
Israels Triomflied (Psalm 149) - Miranda de Vlieger & Psalm Project
Daar zeg je U tegen - Elise Mannah
Al de weg leidt mij mijn Heiland – Christelijk Mannenkoor Lelystad – Joh. de Heer 5
Het grote Geheim - Marcel & Lydia Zimmer
Genade zo oneindig groot - Sharon Kips & Miranda de Vlieger – Opw. 428
Abba, Vader - Westlands Mannenkoor – Joh. de Heer 100
Ik buig neer - Bouw Uw Troon
Rust - Reyer van Drongelen & Mirjam de Jager
Wij knielen voor uw zetel neer - Holland Koor – Gez. 73 NH Bundel
Mijn hoop is op U Heer - Zanggroep & Samenzang & Combo – Opw. 337
Daar ruist langs de wolken - Marcel McArthur & Zanggroep – Joh. de Heer 33
Jezus, Hij is Koning – Christelijke Gemengde Zangvereniging ‘Asaf’ – Opw. 13

Overdenking van Kees van Velzen

N.a.v. Mattheus 15:21-28.

Echt welkom is ze niet deze schreeuwende vrouw. Zij probeert de aandacht te trekken van de Here Jezus en Zijn discipelen zitten hier zeker niet op te wachten.
Ze spreekt Hem, zeker voor een niet Joodse, namelijk een Kananese vrouw, op een bijzondere manier aan: Mattheus 15:21: Ze noemt Hem “Heere, Zoon van David” en vraagt Hem om Zich over haar te ontfermen. Haar manier van aanspreken laat haar respect voor Hem zien.
Wat is er aan de hand?
Haar dochter is ernstig door een demon bezeten. Wat is dat precies, bezeten zijn door een demon? Letterlijk staat er dat zij gedemoniseerd is. Bezet gebied door Gods tegenstander, de duivel en zijn trawanten.
Wat dit dochtertje precies doet staat er niet bij maar het is ernstig genoeg dat deze moeder, we horen niets over een vader en het meisje is er zelf niet bij, alles op alles zet om er voor te zorgen dat er een doorbraak komt. Op een of andere manier weet deze vrouw, we kennen haar naam niet, dat ze hiervoor bij Jezus moet zijn.
Dan is ze bij het juiste adres, maar dan gebeurt er iets vreemds. Terwijl ze n.b. haar grootste pijn en verdriet voor Jezus neerlegt, zegt Hij niets? Wat? Hoe kan dat? Hij reageert niet op haar en laat haar, zo lijkt het, in de kou staan.
De discipelen, wat een bewogen mensen toch, vinden het maar niets. Dat geschreeuw ook. Zij komen ook in actie: “Stuur haar weg ze zit ons na te roepen”. Daar zit zoiets in van: Alstublieft geef haar wat ze wil, dan zijn we van het gezeur af.
Het antwoord van Jezus is bijna onbegrijpelijk: Hij is alleen maar gezonden naar de verloren schapen van het Huis van Israël. M.a.w. zij zit, als niet-Joodse, niet in de goede categorie.
Dat noemen we in onze tijd discriminatie. Hoezo ik hoor er niet bij?!
Deze vrouw zou je zeggen, heeft nu al twee goede redenen om het er bij te laten zitten. Is dat nou een met mensen bewogen Heiland?
Maar ze gaat door.
Ze komt dichterbij. In Marcus 7 lees je dat ze in het huis komt waar Jezus is. Dit vind ik mooi, ze laat zich niet uit het veld slaan en gaat gewoon door.
Ze knielt neer en zegt: “Heere help mij!”
Nu zal ze toch wel geholpen worden?
Wat je hulp noemt.
Ze krijgt te horen dat het geen pas geeft het brood van de kinderen aan de honden te geven. Er staat letterlijk hondjes, maar toch, wordt zij met een hond vergeleken?
Okay, even time-out. Wat gebeurt hier?
Een radeloze vrouw komt bij Jezus. Hij antwoordt haar niet op haar diepste nood, zegt vervolgens dat ze niet in de goede categorie zit en lijkt haar tenslotte diep te beledigen door haar met een hond te vergelijken.
Ooit maakte ik mee dat dit gedeelte in een groep besproken werd. Een aantal reacties waren furieus.
Dit kan toch niet?! Waarom doet Jezus dit?

Wat vindt u of jij als luisteraar hiervan?
Begrijp met goed, ik wil de Here Jezus op geen enkele manier in diskrediet brengen, maar hoe verklaar je dit?
Hoe verklaar je Zijn gebrek aan belangstelling, eigenlijk, zo lijkt het tenminste, Zijn afwijzing van deze vrouw?
Iemand zei me nog niet zo lang geleden, dat deze geschiedenis hem deed denken aan zijn eigen gebedsleven. Het gevoel dat er niets gebeurt, je er niet doorheen komt. Je bidt wel maar komt jouw gebed “wel aan”? Het gevoel te hebben dat je gebed niet verder dan het plafond komt. Voor deze man was deze geschiedenis bemoedigend want het betekende voor hem herkenning.

Terug naar deze vrouw.
Hoe reageert zij?
Met humor!
Zij reageert op honden en brood dat op tafel staat. Het beeld is bij ons wel bekend, het beeld van bedelende hondjes. Hondjes die wachten of er misschien nog iets van de tafel valt waar zij van kunnen profiteren.
De kruimels van de tafel. Dat is al genoeg voor haar.
En dan, met eerbied gesproken, barst de Here Jezus los. Hij kan Zich niet meer inhouden. “O vrouw, groot is uw geloof; het zal gebeuren zoals u wilt.”
We zien ineens dat Hij Zich tot nu toe heeft ingehouden. Het was geen desinteresse of onverschilligheid van Zijn kant. Integendeel. Zij werd beproefd maar doorstond deze beproeving!
Mag ik een toepassing proberen te maken?
Mensen maken zich vaak zorgen om hun kinderen. Ook christenen. Gaan de eigen kinderen nog naar de kerk? Zullen ze dat blijven doen? Kleinkinderen?
Hoe moet je hiermee omgaan? Zeker als je met de gedachte geconfronteerd wordt of jij misschien de laatste generatie in je familie bent die nog gelooft.
Vragen die ik vaak tegenkom. In allerlei kerken en gemeenten. Wat een verdriet, soms stil, soms uitgesproken.
Maar het kan ook heel iets anders zijn waar u of jij al jarenlang mee bezig bent. Daarvoor bidt en daarvoor strijdt. Heeft het nog wel zin hiermee door te gaan?
Naar mijn stellige overtuiging zit er in deze geschiedenis een zeer belangrijke les en dat is: Geef nooit op. Nooit kan het geloof te veel verwachten!
De kruimels van de tafel. Zelfs die kruimels beteken al een doorbraak. In dit geval de genezing van haar dochter. Haar grootste verlangen.

Dit is dus geloof. Volhouden, ondanks aanvechtingen en twijfels. Staande blijven en vol vertrouwen uitzien naar wat God gaat geven. Het zal gebeuren zoals jij wilt.
Wat is een groot geloof?
Nooit opgeven en het van de Here Jezus blijven verwachten!