Vroeg op 5

uitzending 24-11-2019

Nieuws
uitzending 24-11-2019

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Vroeg Op 5

Overdenking

Straks, in de uitzending van Nederland Zingt Dichtbij (om elf uur op NPO2) ben ik in gesprek met een dokter. Hij werkt op de eerste hulp in het ziekenhuis. Ik heb, zeg ik je eerlijk, mijn ogen uitgekeken daar. Een ‘vissekom’ (glazen kantoorruimte middenin) met uitzicht op een stuk of 12 kamers, boordevol apparatuur. Een voor kinderen, een voor ouderen; een trauma-kamer, een shock-kamer, en zo meer. Dokter Gor wilde als kind al arts worden, maar die kans kreeg hij pas toen hij in Nederland een verblijfsvergunning kreeg. Hij is geboren in Armenië en heeft een groot hart voor mensen. Een dokter op de eerste hulp weet ’s morgens niet wat hij gaat doen. Je gaat naar je werk (of ’s nachts), en je ziet wel. Soms drink je twee uur thee en koffie, omdat er geen patiënten binnenkomen, en na een ernstig auto-ongeluk worden één of meerdere slachtoffers binnengebracht, waar het een strijd op leven en dood wordt. In de trauma kamer nam hij mijn hartslag op en maakte er een geintje van, door hard in mijn arm te knijpen en die flink te bewegen. Tien seconden lang, dus mijn hartslag vloog alle kanten op. Piep-piep-piep… alarm. En daar kwam al direct een legertje dokters en verplegers aanrennen.
Je zult elke week meemaken dat je te besluiten hebt over leven en dood: gaan we door, of laten we het hierbij? En wat een adrenaline en vreugde als een patiënt gered kan worden!
Ik vroeg Gor hoe die jubelstemming, als het goed ging, nu ervaren werd. Ook door hem, als christenarts. Was en is hij vooral blij dat het gelukt is? Of is het voor hem een wonder van God als ‘het lukt’?
Zijn antwoord verraste me omdat het zo verbluffend eenvoudig was. ‘Ik leg stukjes huid tegen elkaar aan, en het wonder is dat God het lichaam zo gemaakt heeft dat het weer aan elkaar groeit.’ Prachtig. Het wonder zit hem dus in zijn werk, en hoe God het zo bedacht heeft dat ons lichaam zich weer herstelt.
Ik moest denken aan een psychisch ziek zusje van me, jaren geleden. Ze kreeg een heftige, niet onomstreden behandeling in de hersenen, om van haar religieuze dwangneurose af te komen. Mijn vader stuurde na haar herstel een brief aan de artsen waarin hij ruiterlijk toe gaf dat hij het een lastige beslissing had gevonden, maar hij dankte hen ook voor het feit dat God hun had gebruikt om een wonder te doen in het leven van zijn dochter.
Mooi he? God die de dokters gebruikt om een wonder te doen.
Zo werkt dat dus, het is dus geen tegenover elkaar… maar én wetenschap én wonder.
De Armeense dokter had nog meer moois te vertellen; uitgenodigd om te kijken (of later terug te kijken). En voor nu: een mooie zondag gewenst, waarin het wonder van God zich uit door soms gewone dingen heen. Bijvoorbeeld door een lied of een preek!